#Zabawy językowe z Adą - Zabawy paluszkowe a freblowskie dary

Zamknij oczy… Cofnij się do swojego dzieciństwa, do przedszkolnych dni, do czasów, kiedy przed zaśnięciem siedziałeś na kolanach babci. Do czasu wspólnych zabaw z rodzicami.

Przypominasz sobie? A czy pamiętasz proste, miłe dla ucha zabawy, które rozbrzmiewały w każdym domu? Idzie rak nieborak, jak ugryzie będzie znak! Albo: Tu sroczka kaszkę ważyła…. Chyba każdy pamięta ten wyjątkowy, szczęśliwy czas dzieciństwa. Były to chwile magiczne, przepełnione radością. 

Zabawy paluszkowe, bo to właśnie o nich mowa, wprowadzają ich uczestników w świat magii. Sprzyjają atmosferze bliskości, otwarcia na drugiego człowieka. Krótkie, nieskomplikowane, rytmiczne formy zabaw paluszkowych, którym towarzyszy modulacja głosem, są dla dzieci bardzo atrakcyjną zabawą. 

Mają wiele zalet, między innymi: 

- pogłębiają więź pomiędzy dzieckiem a opiekunem, 

- dostarczają delikatnych bodźców, 

- stymulują percepcję wzrokową, 

- wpływają na koncentrację uwagi, 

- doskonalą precyzję ruchów, 

- doskonalą rozwój mowy, pamięć, 

- wywołują uczucie bliskości, akceptacji, 

- relaksują oraz wprowadzają miłą i przyjazną atmosferę.

A gdyby tak użyć ich do realizacji założeń pedagogiki freblowskiej? – pomyślałam.              

A gdyby tak to, co jest bliskie dziecku, połączyć z czymś nowym, ciekawym i inspirującym?  Przecież freblowska wizja dziecka stawia na zabawę, jako podstawową formę jego aktywności. 

Jak pomyślałam, tak też zrobiłam. Kiedy dzieci przyszły do przedszkola zaprosiłam je do koła na codzienne spotkanie z darami. Wyjęłam z półki drewniane pudełeczko z numerem 1. Otworzyliśmy je i po króciutkim przywitaniu z naszymi kolorowymi piłeczkami poprosiłam, aby dzieci po kolei wybrały sobie piłeczkę. 

Maciuś wybrał zieloną. W tym dniu przyniósł do przedszkola zielone autko, więc kolorystycznie pasowała jak ulał. Marysia wybrała czerwoną, bo bardzo lubi szminkę mamy, która jest właśnie w tym kolorze, a Sebastian pomarańczową, bo to jego ulubiony kolor. 

Kiedy wszystkie dzieci miały już swoje piłeczki, rozpoczęłam rymowankę połączoną z pokazywaniem. Krótki wierszyk, jak to piłeczka zamieniła paluszki w kotki  i je głaskała, przytulała i buziaki im dawała. Wyrecytowanie go przeze mnie trwało minutkę, no może dwie. Kiedy skończyłam rozejrzałam się po sali i na twarzach dzieci zobaczyłam malującą się radość. Po chwili usłyszałam:

– Pani jeszcze raz!!!

„Paluszki i kotki”

Raz piłeczka kolorowa

Pobawić się z paluszkami chciała,

Więc do pięciu policzyła 

I je w kotki przemieniła. 

Pierwszego kota za uchem podłapała, 

Drugiego po grzbiecie pogłaskała, 

Trzeciego pod bródką pomiziała,

Czwartemu buziaka dała, 

Piątemu coś do ucha wyszeptała. 

Miskę mleczka im nalała 

I do domku się schowała. 

Tego dnia zabawa z piłeczką i kotkiem powtórzyła się jeszcze jakieś dwanaście razy, a po trzecim razie dzieci znały już na pamięć całą treść rymowanki. Mówiliśmy ją przed zupą, po zupie, przed odpoczynkiem, w trakcie i po nim. Przed obiadem i po obiedzie. Kiedy wychodziłam do domu usłyszałam od Tymka:

– Pani, a jutro też się w to pobawimy? Albo może wymyślisz coś innego, ale takiego fajnego. Tylko żebyśmy mogli głaskać rączkę i żeby piłeczki były, albo inne nasze Dary.

I poszłam do domu. Zaparzyłam kawę i wymyśliłam kolejną zabawę paluszkową, tym razem z piłeczką i pierścieniami (Dar 9). Następnego dnia dzieci już na mnie czekały i w drzwiach usłyszałam:

– Idę po Dary, bawimy się?

„Kolorowa piłeczka z paluszkami się bawiła”

Kolorowa piłeczka nazwy paluszków poznać chciała,

Tak sobie po lewej ręce skakała i wyliczała, 

Kciuk, wskazujący, środkowy paluszek, 

Serdeczny i nasz najmniejszy maluszek. 

Szybko teraz zobaczymy,

Czy w prawej ręce też te paluszki ujrzymy. 

Kciuk, wskazujący, środkowy paluszek, 

Serdeczny i nasz najmniejszy maluszek.

Kolorowe pierścienie na paluszki po kolei zakładamy

I ich nazwy utrwalamy. 

Kciuk, wskazujący, środkowy paluszek, 

Serdeczny i nasz najmniejszy maluszek.

Lewa ręka pierścienie ma, 

Teraz prawa chce raz, dwa. 

Kciuk, wskazujący, środkowy paluszek, 

Serdeczny i nasz najmniejszy maluszek.

I tak już u nas zostało. Zabawy paluszkowe, w których wykorzystujemy freblowskie dary, stały się nieodłącznym elementem każdego dnia. Zapewniają miło spędzone chwile oraz sprzyjają integracji grupy i wywołują uśmiechy, które są najbardziej miarodajną oceną mojej pracy.