ZIMOWE MASY PLASTYCZNE

Dla najmłodszych dzieci bardzo ważne są prace ręczne. Wszystkie aktywności pozwalające rozwijać sprawność rąk, przygotowują dzieci do trudnej sztuki pisania. Świetnym sposobem na doskonalenie motoryki małej jest zabawa różnymi masami plastycznymi. Dziś podajemy przepisy na cztery świetne masy w zimowym klimacie! Mamy nadzieję, że urozmaicą niejedne Wasze zajęcia. Zapraszamy po przepisy!

SLIME

Składniki:

- klej w płynie (np. Bambino)

- płyn do prania (najlepiej Persil)

- pianka do golenia

- brokat

Wykonanie:

Mieszamy ze sobą w równych proporcjach klej i płyn do prania (w zależności ile masy chcemy uzyskać, np. po 1 szklance). Dodajemy piankę do golenia i brokat. Mieszamy ręką i jesteśmy przy tym cierpliwi :)  Najpierw masa może być trochę puszysta, ale najlepiej ją schłodzić przez 1-2 dni w lodówce (lub na balkonie), a stanie się ciągnąca. Moja masa chłodziła się dwie noce w bagażniku auta :)

Inny przepis na slime można znaleźć TUTAJ. W skrócie wygląda to tak:

Składniki: 
- klej w płynie, 
- płyn do prania (najlepiej zielony Persil), 
- woda, 
- ewentualnie brokat

Wykonanie: 
Do miski wlewamy klej, dodajemy kilka łyżek wody, tak aby go lekko rozcieńczyć, dokładnie mieszamy. Do kleju stopniowo dolewamy płyn do prania i dokładnie mieszamy łyżką, a potem wyrabiamy ręką. Ogólna zasada co do proporcji: kleju powinno być więcej niż płynu do prania. Ostateczna konsystencja powinna być taka, że masa nie klei nam się do rąk (jeśli się klei, to dolewamy płynu do prania). Do „glutka” możemy dodać brokat lub barwnik spożywczy. Przechowujemy w zamkniętym pojemniku. 

DOMOWA CIASTOLINA

Składniki:

- 2 szklanki mąki

- 1 szklanka soli

- 2 szklanki wody

- 2 łyżki oleju 

- 1 łyżka kwasku cytrynowego

- ewentualnie barwnik, brokat

Wykonanie:

Wszystkie składniki dokładnie mieszamy w garnku, potem całość podgrzewamy i gotujemy, cały czas mieszając. Troszkę to potrwa i ręka będzie boleć :), ale nie poddawajcie się!  Ja w pewnym momencie myślałam, że coś zepsułam, bo zrobiły się grudki, ale było OK. Po prostu małe grudki po jakimś czasie zbiły się w jedną wielką kulę ciasta :)

Jeśli chcielibyście mieć różne kolory ciastoliny, to po uformowaniu kuli można ją podzielić na części i dodać do każdej inny barwnik. Moją ciastolinę zabarwił kolorowy brokat. 

CIECZ NIENEWTONOWSKA

Składniki:

- 2 szklanki mąki ziemniaczanej

- 1 szklanka wody

- barwnik spożywczy (opcjonalnie)

Wykonanie:

Mieszamy mąkę i wodę w misce. Należy uzyskać odpowiednią konsystencję masy/płynu – powinna dać się ugnieść w kulkę. Jeśli masa jest zbyt gęsta dodajemy wody, jeśli zbyt rzadka dosypujemy mąki – jest to tworzenie „na oko” :) 

Cechą charakterystyczną tej masy jest to, że twardnieje pod wpływem nacisku. Jest ona zarówno płynem, jak i ciałem stałym. Chwytając szybko ciecz i obracając ją rękoma można utworzyć z niej kulę, jednak zaraz po zaprzestaniu czynności obracania ciecz rozlewa się i przelewa przez palce.

SZTUCZNY ŚNIEG

Można go wykonać na dwa sposoby:

Z pianki do golenia z sodą

Składniki:

- pianka do golenia

- 8 opakowań sody oczyszczonej

Wykonanie:

Piankę i sodę mieszamy w misce, potem wstawiamy masę do lodówki na około pół godziny, do godziny. Dzięki temu sztuczny śnieg będzie zimny. Masę można przechowywać do tygodnia w zamkniętym pojemniku w lodówce.

Z pianki do golenia z mąką ziemniaczaną

Składniki:

- pianka do golenia

- 0,5 kg mąki ziemniaczanej

Wykonanie:

Piankę i mąkę mieszamy w misce. Ta wersja sztucznego śniegu jest mniej plastyczna niż poprzednia, ale jest polecana dla mniejszych dzieci i alergików. Tę masę również można przechowywać do tygodnia w zamkniętym pojemniku w lodówce.

Udanej zabawy!

Czytaj dalej »

💛 DZIECI PROGRAMUJĄ 💛 OGÓLNOPOLSKI PROJEKT - STYCZEŃ 💛

O WPROWADZENIU DO ZROZUMIENIA POJĘĆ POWTARZALNOŚCI I PĘTLI

Obserwacja przyrody i różnych sytuacji w życiu codziennym pozwala zauważyć zachodzące wokół nas pewne regularności i ustalone następstwa, czyli rytmy. Dziecko jeszcze przed narodzeniem odczuwało rytm serca matki. Z racji tych pierwszych doświadczeń w dalszym życiu domaga się określonych regularności. Aby poczuć się bezpiecznie, potrzebuje ustalonego rytmu dnia, stałych i przewidywalnych elementów życia. 

Styczeń to dobry miesiąc, by porozmawiać z dziećmi o cykliczności zachodzącej w przyrodzie, o cyklu dobowym i miesięcznym, o porach roku, czyli o powtarzalności w naszym codziennym życiu. 

Aby móc mówić o cykliczności rzeczywistości, powinniśmy na wstępie zdefiniować pojęcie cykliczności. Jak wiadomo cykl to powtarzanie się pewnego zjawiska w określonych odstępach czasu. Cykliczny porządek rzeczywistości to zatem nic innego jak przekonanie, że pewne zjawiska powtarzają się w niej, zaś na tych powtórzeniach opiera się całe istnienie.

Cykliczność pozwoliła również uporządkować problematykę czasu, oswoić go i lepiej zrozumieć jego naturę.

Bardzo łatwo w obrazowy sposób można to pokazać i wytłumaczyć dzieciom, bazując na ich doświadczeniach, a następnie przenieść tę wiedzę na płaszczyznę pojęć informatycznych. 

W celu przybliżenia dzieciom pojęć informatycznych warto zacząć od tego, co jest im najbliższe. Porozmawiajmy o cyklu dobowym, miesięcznym, rocznym, jednocześnie obrazując te następstwa poprzez gry i zabawy ruchowe oraz ćwiczenia z wykorzystaniem darów Froebla lub darów natury. 

„Uchwycenie rytmu było dla dzieci banalne, ale korzyści edukacyjne pojawią się dopiero, gdy zauważoną regularność przekłada z jednej reprezentacji na inną. Sprzyja to rozumowaniu przez analogię i uogólnianiu prawidłowości”*

W programowaniu bardzo często spotykamy się z potrzebą powtarzania poleceń. Taka wielokrotność instrukcji charakterystyczna jest dla algorytmu iteracyjnego, w którym możemy określić dokładną liczbę powtórzeń. 

Wielokrotne powtarzanie poleceń umożliwiają pętle (iteracje), które działają według schematu: Wykonuj instrukcję A dokładnie n razy lub do momentu, gdy zajdzie warunek – stop. 

Pętla jest jedną z podstawowych instrukcji stosowanych w programowaniu. Pozwala na cykliczne wykonywanie polecenia lub serii poleceń. Warto wspomnieć o pętli licznikowej wykorzystującej licznik, co oznacza, że daną pętlę wykonuje się określoną liczbę razy. Używamy jej w sytuacji, kiedy dokładnie wiemy, ile razy chcemy powtórzyć dane polecenie, np.: Wykonaj obrót wokół własnej osi 4 razy. Idź 10 kroków naprzód.

W tym miesiącu proponujemy ćwiczenia wdrażające do zrozumienia przez dzieci pojęcia powtarzalności oraz ćwiczenia z darami ukazujące mechanizm działania pętli, gdzie powtórzenie trwa do momentu sygnału „stop” lub zajdzie określona reakcja (warunek). 

Przykładem jest sytuacja w czasie gry, gdy na trasie pionka pojawia się przeszkoda: Idź cały czas prosto, dopóki nie spotkasz przeszkody. 

Kolejne ćwiczenia pomogą dzieciom w zrozumieniu cykliczności występowania dni tygodnia – klocki układane na okręgu ukazują powtarzalność występującą ciągle, bez ustalania początku i końca, a także nastąpi wdrożenie do rozumienia pojęcia pętli. 

 dzień - noc

 wiosna - lato - jesień - zima

poniedziałek – wtorek – środa – czwartek – piątek – sobota – niedziela

* E. Gruszczyk-Kolczyńska E. Zielińska, Dziecięca matematyka – dwadzieścia lat później. Książka dla rodziców i nauczycieli starszych przedszkolaków, Bliżej Przedszkola, Kraków 2015, s. 41

Czytaj dalej »

Noworoczne refleksje nauczycielki...

Przed nami kolejny rok…

Chociaż nauczyciele bardziej funkcjonują w roku szkolnym niż kalendarzowym, to mimo wszystko chciałam zaprosić Was do refleksji…

Chciałam Was zachęcić, abyście w nadchodzącym roku żyły i pracowały zgodnie ze sobą! 

Z tym co chcecie robić, z tym w czym czujecie się dobrze.

Edukacja przedszkolna, bycie nauczycielem przedszkolnym, daje wiele możliwości nauczycielom. Jest bardzo szeroki wachlarz dziedzin, w których nauczyciel może się rozwijać i za pomocą których może uatrakcyjniać swoją pracę – dla siebie, ale także dla dzieci. Znajdź swoją przestrzeń. Taką, w której czujesz się dobrze, w której będziesz się realizować.

Nie obawiaj się, że ktoś bierze udział w kilku Projektach Edukacyjnych, że zgłasza cały czas prace dzieci na różne konkursy…

Nie obawiaj się, że nie wciągnął Cię ten wyścig, że nie jesteś wystarczająco aktywna w mediach społecznościowych.

Każdy jest inny, każdy ma inną energię!

Żyj i pracuj w zgodzie ze sobą!

„Żyjmy dla dzieci!” tak mówił F. Froebel.

To właśnie dla dzieci jesteśmy najważniejsze, to dla nich powinnyśmy każdego dnia przychodzić uśmiechnięte do pracy, zrelaksowane. 

To właśnie dla dzieci nasze działania mają być inspiracją, jeżeli uda się przy okazji zainspirować innych nauczycieli to świetnie, ale pamiętaj rób wszystko tak, żebyś żyła i pracowała w zgodzie ze sobą.

Froebel mówił „wychowanie to przykład i miłość – więcej nic”.

Nie będziesz w stanie dać odpowiedniego przykładu dzieciom oraz wystarczającej czułości i miłości, jeżeli Twoje działania i Twoja praca będzie okupiona dużą ilością negatywnych emocji: frustracji, zaniepokojenia, zazdrości czy zawiści…

Zacznij zmiany od siebie!

Doceniaj pracę innych koleżanek!

Pochwal ją, uśmiechnij się!

Bądź osobą, która rozpocznie zmiany w swoim środowisku!

Nikt inny nie wciąga Ciebie w ten pęd – tylko Ty sama na to pozwalasz, dajesz się wciągnąć…

Pamiętaj, żyjesz dla dzieci – dla nich pracujesz – Twój zawód to misja!

Nie pozwól sobie odebrać przyjemności, z codziennej pracy, która jest niesamowitą pracą, gdyż mało kto ma możliwość obserwować, jak cudnie rozwijają się mali ludzie. Jak rozwijają skrzydła, by w przyszłości stać się dojrzałymi ludźmi, którzy będą tworzyć ten świat.

Twoja frustracja, zmęczenie i zniechęcenie jest im najmniej potrzebna.

Żyj i pracuj w zgodzie ze sobą!

Ty sama wiesz najlepiej, jakie dzieci masz w grupie, czego one potrzebują. Czy potrzebują udziału w kolejnym konkursie, czy wyjść na spacer, plac zabaw czy łąkę?

Ty sama wiesz najlepiej, co jest dla nich dobre, zaufaj sobie, słuchaj swojego głosu, który zmotywował Cię do tego, by być nauczycielem małego dziecka.

Żyj i pracuj w zgodzie ze sobą!

Tego wszystkiego życzy Wam również cały zespół tworzący Ogród Pedagogiczny!
Ślemy noworoczne życzenia i całusy! :) 

Czytaj dalej »

Zakodowana bombka i świąteczne drzewko, czyli sprawna rączka i bystre oko!

Dziś chciałabym zaproponować zabawy, które nie tylko wprawią Was w świąteczny nastrój, ale także będą rozwijać u dzieci logiczne myślenie oraz doskonalić precyzję ruchu.

ZAKODOWANE BOMBKI

Do przygotowania zabawy będziecie potrzebować:

• wydrukowanej bombki – pobierz ją tutaj: KLIK

• daru 7

• figur liczbowych

Nauczyciel przygotowuje dzieciom, karty z figur liczbowych, które będą kodem do ozdabiania bombki. Zadaniem dziecka jest wybranie wskazanych przez karty kółeczek, oraz ułożenie ich na  bombce.

Jak każda zabawa u Froebla - łączy przyjemne z pożytecznym, naukę z zabawą :)

ŚWIĄTECZNE DRZEWKO

Do zabawy będą potrzebne:

• wydrukowana choinka – do pobrania tutaj: KLIK 

• dar 7 i 10

• klamerka do bielizny

Zabawa polega na ozdabianiu choinki elementami z daru 7 oraz 10. Dary przenoszone są z pudełka na choinkę za pomocą klamerki do bielizny.

Zabawa ma na celu doskonalenie motoryki małej: chwytanie darów klamerką wymaga od dzieci odpowiedniego napięcia mięśniowego. Jest to zabawa wprowadzająca dzieci w świat pisania.

Miłej zabawy!

Czytaj dalej »

Ozdoby świąteczne z suchej porcelany

Inspiracji świątecznych ciąg dalszy! Zapraszamy po przepis na suchą porcelanę. Zobaczcie jak piękne ozdoby można z niej stworzyć.

Jak wykonać suchą porcelanę? Poniżej znajdziecie przepis:

SUCHA PORCELANA

Składniki:

* mąka ziemniaczana

* biały klej typu Wikol

* sok z cytryny  

* oliwka dla dzieci 

(można użyć oleju spożywczego, też się udaje)

Proporcje:

Na 360 g mąki użyłam 3 łyżki soku z cytryny oraz 3 łyżki oleju.

Wykonanie:

 Klej dodajemy stopniowo, ugniatając masę jak ciasto - do momentu osiągnięcia sprężystej, nielepiącej się do dłoni masy. Następnie rozwałkowujemy masę na cienki placek, grubości ok. 3 – 4 mm, wycinamy kształty foremkami do ciasta. Trzeba pamiętać o podsypaniu podłoża mąką, gdyż masa łatwo przywiera. Wycięte kształty szybko wysychają, można je malować farbami.

*

To nie pierwsze przedmioty z tej masy, które znajdziecie na blogu. Zajrzyjcie do wpisu, w którym przedstawiałam pomysły na upominki dla babci i dziadka (to już niedługo, więc na pewno się przyda!): KLIK 

*

Tak przygotowane ozdoby możecie dowolnie ozdabiać: malować, obsypać brokatem lub zostawić "naturalne". 

Mam nadzieję, że spodoba Wam się zabawa z tą masą i powstaną z niej piękne dekoracje świąteczne w Waszych przedszkolach! 

Czytaj dalej »

ŚWIĄTECZNE INSPIRACJE, CZYLI POMYSŁY NA OZDOBY I DEKORACJE

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Chyba w każdym przedszkolu czy szkole jest to czas gorączkowych przygotowań: kolędy, jasełka, strojenie choinki, świąteczne porządki, dekoracje...

W dzisiejszym wpisie chcemy zaproponować Wam pomysły na proste i piękne ozdoby świąteczne, które możecie wykonać ze swoimi podopiecznymi i udekorować nimi salę, przedszkole lub szkołę. Dzieci mogą zabrać je do swoich domów albo wykonać je wspólnie z rodzicami na świątecznych zajęciach otwartych. Zapraszamy po pełen worek inspiracji!

* Wieniec z pociętych korków (M. Wójcik-Dorosz)

* Choinka z ruloników szarego papieru (E. Śmiglak)

* Anioł ze sznurka (A. Zawistowska)

* Renifery z orzechów (A. Aleksiejew)

* Choinka z szyszki (M. Lewko)

* Mikołaj z papierowego talerza (A. Aleksiejew)

* Anioł z serwetek (E. Śliwa)

* Papierowe śnieżynki (E. Ścibak)

* Choinka z włóczki i pomponów (E. Ścibak)

* Choinka-przeplatanka (G. Fejkiel)

* Choinka z patyczków i guzików (A. Aleksiejew)

* Choinka z guzikami (E. Śliwa)

* Choinka z kartek świątecznych - dzieci robiły kartki z rodzicami w domu, każda rodzina pisała na nich życzenia dla pozostałych rodzin z grupy (A. Zawistowska)

* Szopki z siankiem (E. Śliwa)

* Gwiazdki z ciecierzycy i wykałaczek (E. Śliwa)

* Światy - ozdoby z opłatków wykonane przez 6-latkę: anioł, motyl (G. Fejkiel)

* Motyw na kartkę świąteczną z freblowskich darów (A. Zawistowska)

* Girlanda - malowanie wałkiem i stemplowanie, zdobienie brokatem (A. Zawistowska)

* Szablon choinki, który możecie wykorzystać i udekorować jak chcecie: perforować, przeplatać, kolorować, malować, ozdabiać.

Choinkę można pobrać tutaj: KLIK

Mamy nadzieję, że ten zbiór pomysłów zainspiruje Was do kreatywnych zabaw z dziećmi w przedszkolach i szkołach! 

Podzielcie się efektami Waszych działań na naszym profilu na Facebooku: Ogród Pedagogiczny 

Czekamy na zdjęcia, komentarze i kilka słów od Was :)

Pomysły przygotowały: Adriana Aleksiejew, Gabriela Fejkiel, Marta Lewko, Ewelina Ścibak, Elżbieta Śmiglak, Ewelina Śliwa, Anna Turska, Magdalena Wójcik-Dorosz, Anna Zawistowska. 

Czytaj dalej »

💛 DZIECI PROGRAMUJĄ 💛 OGÓLNOPOLSKI PROJEKT - GRUDZIEŃ 💛

O TWORZENIU PROGRAMU NA SIATCE GEOMETRYCZNEJ LUB PAPIEROWYCH SIATKACH 

fragment pochodzi z publikacji „ Przygotowanie do programowania. Gry logiczne i ćwiczenia unplugged”

Gdy dzieci będą potrafiły posługiwać się strzałkami oraz poruszać po dużej planszy powinniśmy przejść do zadań na siatkach geometrycznych. 

Podczas wprowadzania ćwiczeń w tworzeniu programu powinniśmy kierować się zasadą stopniowania trudności. Nie dla wszystkich układanie strzałek tylko pod kontrolą wzroku jest łatwe. Zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia z małymi dziećmi oraz z tymi, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z przygotowaniem do programowania. 

Stopniowanie trudności:

1. Poruszanie klockiem po planszy i jednoczesne układanie programu ze strzałek lub Darów Froebla, w zależności od przyjętej zasady. Jedno dziecko porusza się pionkiem i dyktuje polecenia np. „do przodu, do przodu, w lewo itd.”, a drugie na podstawie poleceń układa program. Następnie po ułożeniu całego programu pionek wraca na pole początkowe. Osoba układająca program odczytuje go, a druga ponownie porusza się po planszy, sprawdzając tym samym poprawność jego ułożenia. 

2. Układanie trasy ze sznurówki i na jej podstawie tworzenie programu. Pierwszym krokiem jest ułożenie trasy ze sznurówki z Daru 1.2, którą musi przebyć nasz pionek ustawiony na polu początkowym. Następnie, na podstawie ułożonej drogi dzieci tworzą program. Dopiero po jego ułożeniu poruszamy się pionkiem. Jedno dziecko odczytuje program, a drugie przesuwa naszego pionka po planszy, sprawdzając tym samym poprawność jego ułożenia. 

3. Wodzenie palcem lub wzrokiem po planszy i tworzenie programu przez jedno dziecko. Dziecko samodzielnie układa program, następnie porusza się pionkiem, sprawdzając tym samym poprawność jego zapisu. Samodzielne tworzenie programu jest etapem do którego dążymy, jednakże angażuje w ćwiczenie małą liczbę osób, dlatego warto wykorzystywać go w pracy indywidualnej np. w kącikach zabawowo-zadaniowych.

4. Docelowo chcemy, aby dzieci osiągnęły taki poziom układania programu, żeby mogły tworzyć go bez poruszania pionka. Nasz pionek powinniśmy przesuwać dopiero po ułożeniu całego programu. Jest to umiejętność, która początkowo sprawia problemy nawet mniej wprawionym dorosłym dopiero zaczynającym tego rodzaju zadania. Jednakże, po odpowiednich ćwiczeniach przeprowadzonych wielokrotnie najpierw na planszach o małej liczbie pól, a następnie na większych, zarówno nauczyciel jak i dzieci dochodzą do wprawy, pomagając sobie np. przesuwając palcem po planszy. Plusem tych ćwiczeń jest to, że nauczyciel uczy się wraz z dziećmi. Rozpoczynając przygodę z programowaniem rozwija się razem z nimi, obserwując postępy.


Edit: Dziękujemy naszym czytelnikom za czujność! Usunęliśmy z posta poprzednie zdjęcia, gdyż zawierały błąd, który mógł wprowadzać nieporozumienia. Poniżej prezentujemy właściwe zdjęcia.

Przykład planszy z zaznaczonym miejscem startu i mety oraz trasą, którą przeszedł pionek (niebieskie patyczki). Poniżej planszy program ułożony ze strzałek bez obrotów, czytamy: „start, w prawo, w prawo, w prawo, w prawo, w prawo, w prawo, do przodu, do przodu, do przodu, do przodu, do przodu, w prawo, stop”.W tym wypadku pionek (bez oczu) znajduje się na polu startowym oznaczonym zielonym klockiem oraz porusza się bez zmiany swojego ustawienia (bez obracania się).

Przykład planszy z zaznaczonym miejscem „startu” i „mety” oraz trasą, którą przeszedł pionek (niebieskie patyczki). Poniżej planszy program ułożony ze strzałek z uwzględnieniem obrotów, czytamy: „start, naprzód, naprzód, naprzód, naprzód, naprzód, naprzód, obrót w lewo, naprzód, naprzód, naprzód, naprzód, naprzód, obrót w prawo, naprzód, stop”. W tym wypadku pionek znajduje się na polu startowym oznaczonym zielonym klockiem. W związku z tym, iż w programie pojawiają się obroty korzystamy z pionka z oczami. Początkowo jest on ustawiony przodem w prawą stronę (patrzy w prawo).

Dobrej zabawy w grudniu!

Jeśli chcesz rozpocząć przygodę z programowaniem i otrzymać zadania, dołącz do nas! 

DZIECI PROGRAMUJĄ - OGÓLNOPOLSKI PROJEKT
KLIKNIJ I PROGRAMUJ Z NAMI

Czytaj dalej »