Dzień dobry wrzesień!

Za kilka dni rozpocznie się nowy rok szkolny, a do przedszkoli powrócą dzieci. W naszych uszach zabrzmi tupot małych stóp, słychać będzie też śmiech, a nasze oczy ujrzą fascynację i ciekawość wymalowaną na twarzach naszych podopiecznych.  

Jak się z nimi przywitać po dwumiesięcznej nieobecności?

Odpowiedź jest prosta: oczywiście po freblowsku!

Przedstawiam kilka pomysłów na freblowskie, powakacyjne DZIEŃ DOBRY!

ZABAWY Z DAREM 1

Dzień dobry! - pomarańczowa piłeczka zawołała,

Z uśmiechniętymi dziećmi się przywitała.

Z rąk do rąk wędruje,

Jak się dziś czujesz? - dopytuje.

Czerwona piłeczka 

wyskoczyła z pudełeczka.

Przywitać się z dziećmi chciała,

Wesoło do nich pomachała.

Z rąk do rąk po kole podróżuje,

Gdzie byłeś na wakacjach? - dopytuje.

Fioletowa piłeczka przywitać się z dziećmi chciała

Głośno/cicho "Dzień dobry" powiedziała.

Propozycję zabawy dla Was ma,

Posłuchajcie uważnie raz, dwa.

Gdy piłeczkę u góry zobaczymy,

"Dzień dobry" głośno wykrzyczymy.

A gdy na dole ją ujrzymy,

"Dzień dobry" cichutko mówimy.

Uwaga! Gotowi? To zaczynamy!

Freblowską zabawę rozpoczynamy.

PIERŚCIEŃ UŚMIECHU  

Do to tej zabawy potrzebny będzie nam pierścień z Daru 9. Tę propozycję aktywności dla dzieci możecie modyfikować poprzez przekazywanie pierścienia w różnorodny sposób, np. z kciuka na kciuk, z palca wskazującego na wskazujący lub w dowolnej wybranej przez Was kombinacji.

Wszyscy się witamy,

Pięknie pozdrawiamy,

Bardzo się cieszymy,

Że znowu się widzimy.

Z paluszka na paluszek pierścień sobie przekażemy,

Uśmiech tym wyczarujemy.

lub modyfikacja wyżej opisanej zabawy

Wszyscy się witamy,

Pięknie pozdrawiamy,

Bardzo się cieszymy,

Że znowu się widzimy.

Z paluszka na paluszek pierścień przekażemy,

Coś miłego przy tym sobie powiemy.

FREBLOWSKIE UKLADANKI 

Dzieci mają do dyspozycji kartki/dywaniki/tacki i materiał dydaktyczny w postaci freblowskich darów, darów natury oraz drobnych przedmiotów, jak np. zakrętki od napojów, piórka, pompony. Dzieci układają swoją twarz, oddając przy tym nastrój jaki im towarzyszy w danym dniu.

Czerwona piłeczka jest ciekawa,

Jaki dziś humor mamy?

Przy pomocy freblowskich darów swoją buzię układamy.

Smutna czy wesoła?

A może zdziwiona?

Kto jaki ma nastrój - piłeczka się przekona.

KORALE ŻYCZLIWOŚCI   

Do przeprowadzenia tej zabawy potrzebujecie Dar 1.1. Kolorowe bryły zamienią się w korale, które będziemy nawlekać na sznurek. Dzieci siedzą w kole i każdy nawleka jeden koralik, życząc przy tym kolegom czegoś miłego i wyjątkowego.

Korale życzliwości tworzymy,

Świetnie się przy tym bawimy.

Na jeden wspólny sznurek je nawlekamy,

O miłym słowie pamiętamy.

Np. Życzę Wam dobrego dnia.

A ja życzę Wam dobrego, zafreblowanego roku!

Wspaniałych przygód, moc kreatywnych pomysłów i twórczego działania.

Czytaj dalej »

PODRÓŻ DO KRAINY LICZB, CZYLI #ZABAWYZMATEMATYKĄ -- LICZBA 10

Nasza wspaniała podróż po Krainie Liczb dobiega końca. Przed nami ostatni przystanek - spotkamy dziś Dinozaura Dziesiątkę. Zapraszamy do wspólnej zabawy! 

Więcej o Podróży po Krainie Liczb i #zabawachzmatematyką przeczytacie TUTAJ.

Co potrzebne:

• plansza do opowieści, Dinozaur Dziesiątka;

• mapa do opowieści oraz do przyczepiania cyfr (jako dekoracja stała w sali - tablica korkowa lub drzwi);

• oznaczenia kącików (gotowe);

• w kącikach: 

o kącik gospodarczy: gotowe gofry podzielone tak, żeby każdy miał po 10 kieszonek, truskawki pokrojone w kawałki, talerzyki i serwetki;

o kącik badawczy: kufer z 10 dinozaurami, odciski śladów dinozaurów w masie solnej;

o kącik twórczy: kartka A4 z wzorem paralelnym do planszy opowieści, gotowe dary do układania;

o kącik darów: wybrane klocki do wybudowania domku (Dar 3 i 4, karta nr 67)

Przebieg:

1. Teatrzyk z wykorzystaniem drewnianych podkładów i darów.

Nauczyciel:

Zapraszam Was na kolejne spotkanie w Krainie Liczb. Popatrzcie na naszą mapę, która pomagała nam w podróży przez tajemnicze królestwa liczb (przypomnienie mapy). Cały rok podróżowaliśmy przez 10 krain. Każde odwiedzone przez nas królestwo oznaczyliśmy na mapie. Przypomnijmy sobie, jakie już krainy udało się nam odwiedzić [dzieci wymieniają]. Za morzem Syrenki Dziewiątki rośnie 10 miłorzębów i to właśnie tam znajduje się kraina Dinozaura Dziesiątki. Popatrzcie, jak wygląda 10 [wodzenie palcem po wyklejonym śladzie]. Żeby nie było nam nudno podróżować powtórzymy znaną nam już rymowankę:

Świat liczb dzisiaj na nas czeka, (dzieci stoją w kole)

podaj rękę bo już czas.(podają sobie ręce)

Krok po kroku, na wesoło, (poruszają się po kole)

chodź do Dziewiątki, z nami licz. (dzieci siadają w kole)

W krainie Dinozaura Dziesiątki wszystko jest w liczbie 10. Krainę Dinozaura Dziesiątki ogrzewa słoneczko z 10 promyczkami, a po niebie płynie 10 małych chmurek. W tej krainie rośnie 10 miłorzębów [pokazanie obrazka z miłorzębem], a obok każdego z nich leży jeden kamień. Czy chcielibyście, aby Dinozaur Dziesiątka zabrał nas do swojej krainy? Tak? Zobaczę więc, czy jest gdzieś w pobliżu...

[zza drzwi N wnosi Dinozaura Dziesiątkę]. Przyjrzyjcie się dobrze, jak wygląda. W jakim jest kolorze? Czekajcie... Chyba chce nam coś powiedzieć...

[N wchodząc w rolę Dinozaura Dziesiątki]

Witajcie dzieci!

Bardzo się cieszę, że mogę Was gościć w mojej krainie, w której wszystko jest w liczbie 10. Pokażcie na palcach, ile to dziesięć... [dzieci pokazują, N podkreśla pokazując na palcach, że 5 i 5 to 10]. Super! Chciałbym zabrać Was w podróż po mojej dziesiątkowej krainie. Czy jesteście gotowi? Dinozaur Dziesiątka rozdaje dzieciom bilety w kształcie cyfry 10 i zaprasza je do pociągu.

Przy piosence „Dinozaury z Juraparku” dzieci „jadą” z Dinozaurem Dziesiątką (robią pociąg), podróżując po jego krainie. Kiedy kończy się piosenka siadają w kółeczku. Dinozaur Dziesiątka mówi:

Witajcie w mojej krainie, pięknie tu prawda? Abyśmy się lepiej poznali mam dla Was kilka zadań, które mam nadzieję okażą się świetną zabawą.

Pierwsze zadanie to wybudowanie domku, w którym będę mógł odpocząć przed złożeniem jaj, bo zapewne jak wiecie dinozaury wykluwają się z jaj. 

Badaczy proszę o przyporządkowanie śladów stóp moich przyjaciół dinozaurów, którzy ukryli się w tej wielkiej skrzyni.

Artystów poproszę o stworzenie pejzażu mojej krainy, a kucharzy o przygotowanie smacznego poczęstunku.

 Chodźcie, pokażę wam stanowiska pracy!

2. Podział dzieci na 4 zespoły (usadzamy dzieci przy 4 stolikach i ustawiamy oznaczenia kącików).

3. Praca w zespołach pod nadzorem nauczycieli:

a) kącik gospodarczy: wykonanie gofrów z truskawkami;

b) kącik twórczy: wykonanie pejzażu (kopia do planszy opowieści);

c) kącik badawczy: przyporządkowanie śladów do odpowiednich dinozaurów;

d) kącik darów: budowa domku.

4. Prezentacja i omówienie prac dzieci:

a) kącik twórczy – prezentacja krajobrazu; podkreślanie elementów w liczbie 10;

b) kącik badawczy – pokazanie przyporządkowanych śladów do odpowiednich dinozaurów w liczbie 10;

c) kącik darów – prezentacja domku,

d) kącik gospodarczy – poczęstowanie dzieci deserem, poproszenie, by przeliczyły czy składa się on z 10 elementów

5. Pokazanie na mapie, gdzie się znajdujemy, jak wygląda liczba 10 oraz przyklejenie liczby 10 na mapie krainy.

6. Podziękowanie dzieciom za udział w podróży do Krainy Liczb i za odnalezienie wszystkich krain.

Scenariusz zajęć można pobrać tutaj:

DZIĘKUJEMY ZA WSPÓLNĄ ZABAWĘ W KRAINIE LICZB!

Czytaj dalej »

PODRÓŻ DO KRAINY LICZB, CZYLI #ZABAWYZMATEMATYKĄ -- CYFRA 9

Nasza kolejna podróż po Krainie Liczb - już dziewiąta! - to spotkanie z sympatyczną Syrenką Dziewiątką. Jedziecie z nami? 

Więcej o Podróży po Krainie Liczb i #zabawachzmatematyką przeczytacie TUTAJ.

Co potrzebne:
• plansza do opowieści, Syrena Dziewiątka,
• mapa do opowieści oraz do przyczepiania cyfr (jako dekoracja stała w sali - tablica korkowa lub drzwi),
• oznaczenia kącików (gotowe),
• w kącikach:
o kącik gospodarczy: babeczki, mascarpone, śmietana, cukier puder, rurki waflowe, banan, mandarynki, jabłko, winogrono, serwetki,
o kącik badawczy: pojemnik z wodą zabarwioną na niebiesko, 9 muszelek, szczypce,
o kącik twórczy: kartka A4 z wzorem paralelnym do planszy opowieści, klej, piasek, gotowe papierowe elementy do wyklejenia lub plastelina do wykonania słońca, chmur, morza, plansza opowieści na wzór,
o kącik darów: wybrane klocki do wybudowania altanki (Dar 3 i 4, karta nr 73)


Przebieg:

1. Teatrzyk z wykorzystaniem drewnianych podkładów i darów.

Nauczyciel:

Zapraszam Was na kolejne spotkanie w Krainie Liczb. Popatrzcie na naszą mapę, która pomaga nam w podróży przez tajemnicze królestwa liczb (przypomnienie mapy). Przypominam Wam, że przez cały rok podróżujemy przez  10 krain.  Każde odwiedzone przez nas królestwo oznaczamy na mapie. Przypomnijmy sobie, jakie już krainy udało się nam odwiedzić [dzieci wymieniają]. Za lasem Krasnala Ósemki jest plaża, która prowadzi do morza. W morzu mieszka piękna Syrena Dziewiątka. Popatrzcie, jak wygląda 9 [wodzenie palcem po wyklejonym śladzie]. Żeby nie było nam nudno podróżować powtórzymy znaną nam już rymowankę:

Świat liczb dzisiaj na nas czeka, (dzieci stoją w kole)

podaj rękę bo już czas.(podają sobie ręce)

Krok po kroku, na wesoło, (poruszają się po kole)

chodź do Dziewiątki, z nami licz. (dzieci siadają w kole)

W krainie Syreny Dziewiątki wszystko jest w liczbie 9. Krainę Syreny Dziewiątki ogrzewa słoneczko z 9 promyczkami, a po niebie płynie 9 małych chmurek. Syrenka przyjaźni się z 9 rybkami. Czy chcielibyście, aby Syrena Dziewiątka zabrała nas do swojej krainy? Tak? Zobaczę więc, czy jest gdzieś w pobliżu...

[zza drzwi N wnosi Syrenę Dziewiątkę]. Przyjrzyjcie się dobrze, jak wygląda. W jakim jest kolorze? Czekajcie... Coś chyba chce nam powiedzieć...

[N wchodząc w rolę Syreny Dziewiątki]

Witajcie dzieci!

Bardzo się cieszę, że mogę Was gościć w mojej krainie, w której wszystko jest w liczbie 9. Pokażcie na palcach, ile to dziewięć... [dzieci pokazują, N podkreśla pokazując na palcach, że 5 i 4 to 9]. Super! Chciałabym zabrać Was w podróż po mojej dziewiątkowej krainie. Czy jesteście gotowi? Syrena Dziewiątka rozdaje dzieciom bilety w kształcie cyfry 9 i zaprasza je do pociągu.

Przy piosence „Chlup, chlup, chlup” dzieci „jadą” z Syreną Dziewiątką (robią pociąg), podróżując po jej krainie. Kiedy kończy się piosenka siadają w kółku. Syrena Dziewiątka mówi:

Witajcie w mojej krainie, pięknie tu prawda? Abyśmy się lepiej poznali, mam dla Was kilka zadań, które mam nadzieję okażą się dla Was świetną zabawą.

Pierwsze zadanie to wybudowanie altanki, która chroniłaby nas w południe przed zbyt mocnymi promieniami słońca.

Badaczy proszę o odnalezienie moich 9 muszelek, ponieważ kiedy rano wybrałam się na podwodną gimnastykę, to wszystkie zgubiłam. 

Artystów poproszę o stworzenie pejzażu mojej krainy, a kucharzy o przygotowanie smacznego poczęstunku.

Chodźcie, pokażę wam stanowiska pracy!

2. Podział dzieci na 4 zespoły (usadzamy dzieci przy 4 stolikach i ustawiamy oznaczenia kącików).

3. Praca w zespołach pod nadzorem nauczycieli:

a) kącik gospodarczy: wykonanie deseru z  owocami i serkiem mascarpone;

b) kącik twórczy: wykonanie pejzażu (kopia do planszy opowieści);

c) kącik badawczy: odnalezienie 9 muszelek;

d) kącik darów: budowa altanki.

4. Prezentacja i omówienie prac dzieci:

a) kącik twórczy – prezentacja krajobrazu; podkreślanie elementów w liczbie 9;

b) kącik badawczy – pokazanie odnalezionych muszelek w liczbie 9;

c) kącik darów – prezentacja altanki, przeliczenie wszystkich klocków (16 sztuk), pokazanie, że patrząc na altankę z boku (z każdej strony) widać jest 9 klocków;

d) kącik gospodarczy – poczęstowanie dzieci deserem, poproszenie, by przeliczyły czy składa się on z 9 składników.

5. Pokazanie na mapie, gdzie się znajdujemy, jak wygląda cyfra 9 oraz przyklejenie cyfry 9 na mapie nowej krainy.

Tutaj można pobrać scenariusz zajęć: 

Czytaj dalej »

„O co chodzi z tym błędem?” – historia prawdziwa

Muszę, bo się uduszę… opowiedzieć Wam historię z życia wziętą. Tak się ciekawie złożyło w moim życiu, że stałam się ostatnio mini doradcą moich koleżanek, które studiują na kierunku edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna. Niezwykle ciekawe doświadczenie, taka powtórka jest bardzo dobra. 

Jedna z moich „podopiecznych” zadzwoniła ostatnio:

- Analiza tekstu pisanego przez dziecko! Skąd ja to wezmę?

No właśnie, skąd student ma wziąć próbkę tekstu dziecka do analizy? Szkoły zamknięte,  w rodzinie jak na złość żadnego ucznia, u sąsiadów też. Ciężka sprawa. Pomyślałam, pomyślałam… Trzeba zadzwonić do Basi (koleżanka – nauczycielka). Basia ratuje, bo nie tylko jest nauczycielką, ale też mamą trzecioklasistki. Wysyła kilka tekstów.

Wybór dokonany, czas się wziąć do pracy. Studentka analizuje tekst zgodnie z punktami podanymi przez wykładowcę, ja podrzucam pomysły. Idzie całkiem gładko, bo tekst jest dobrze napisany, czytelny, kształtne literki mieszczą się w linijkach, błędów nie ma, znaki przestankowe są. No, ideał po prostu. Powoli zbliżamy się już do końca, gdy koleżanka mówi, że nie może być tak wszystko pięknie, że musimy znaleźć jakiś błąd, musi być coś nie tak.

Patrzę na nią ze zdziwieniem i pytam:

- Dlaczego musimy napisać, że coś jest źle? Jeśli jest dobrze?

Ona na to, że musi być coś źle, trzeba znaleźć błąd, bo praca nie będzie dobra.

Moje zdziwienie rośnie jeszcze bardziej. Próbuję ją przekonać, że nie możemy wykazać nieprawidłowości, jeśli jej nie ma... Do czego mamy się przyczepić? Ona nadal ma wątpliwości. Jest przekonana, że praca nie zostanie dobrze oceniona. 

Byłam w szoku i zaczęłam się zastanawiać: Czy błąd jest najważniejszy w edukacji? Czy zadaniem nauczyciela jest znalezienie i wykazanie błędu, bo bez tego uczeń się nie nauczy? Czy tak są przygotowywani do pracy studenci – przyszli nauczyciele? Mam nadzieję, że nie... 

Otwieram dyskusję dotyczącą kultury błędu, a może lepiej powiedzieć „kultu błędu”. Co myślicie na ten temat?

Czytaj dalej »

Innowacja pedagogiczna a pedagogika F. Froebla

Innowacyjność – paradoksalnie – nie powinna dziś kojarzyć się w edukacji z czymś niespotykanym… Innowacyjność to kierunek, w jakim każdy nauczyciel powinien zmierzać, cel, do jakiego powinien dążyć, wizerunek, jaki powinien kreować…

Działania innowacyjne muszą stać się integralną częścią pedagogiki, praktyki edukacyjnej, wychowawczej, tym bardziej, że przepisy prawa oświatowego nam to zalecają i ułatwiają.

Dotychczas obowiązujące procedury zostały bardzo uproszczone i właściwie pozostawiają ogromną swobodę (ale i odpowiedzialność merytoryczną) dyrektorom i nauczycielom. Co to oznacza w praktyce i jakie zaszły zmiany?

• Zniesiono konieczność zgłaszania innowacji pedagogicznej kuratorowi oświaty i organowi prowadzącemu.

• Zniesiono wymagania formalne warunkujące rozpoczęcie działalności innowacyjnej.

Placówki zatem samodzielnie podejmują decyzję, jakie innowacje będą realizować. Nowe regulacje prawne dotyczące działalności innowacyjnej przeniesione zostały na poziom ustawy, tj. ustawy Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r., poz. 60). Podkreśla się, że działalność innowacyjna jest integralnym elementem działalności szkoły/placówki, a poprzez zniesienie wymogów formalnych, warunkujących według dotychczas obowiązujących przepisów, realizację innowacji, ma wyzwolić kreatywność uczniów i nauczycieli.

Nie ma więc na co czekać, trzeba działać!

Pojawiają się na pewno pytania i wątpliwości dotyczące tematu, obszarów, rodzaju innowacji, jakie warto wprowadzać – to oczywiste. I na ratunek – ku wielowymiarowej inspiracji pędzi pedagogika F. Froebla.

Ale jeszcze chwilka o kwestiach teoretyczno – formalnych.

Z uwagi na to, że innowacje w edukacji można podzielić na: programowe, organizacyjne i metodyczne (lub mieszane, np. organizacyjno-metodyczne), mogą one dotyczyć m.in.:

• programów nauczania - zarówno w obrębie poszczególnych przedmiotów, jak i bloków przedmiotowych; można tworzyć programy autorskie,

• metod nauczania,

• oceniania uczniów,

• sposobów organizowania zajęć;

• relacji: uczeń-uczeń, uczeń-nauczyciel, nauczyciel-rodzic,

• rozwiązywania problemów wychowawczych,

• rozwijania kompetencji kluczowych,

• rozwiązywania i „stawiania czoła” nowym wyzwaniom edukacyjnym, wychowawczym, zjawiskom społecznym i wielu wielu innych.

Przechodząc zatem do praktyki: F. Froebel i jego koncepcja to doskonałe rozwiązanie. Dlaczego?

Po pierwsze – ze względu na materiał „dydaktyczny” – dary, który posłuży nam zarówno do rozwijania kreatywności, stymulowania myślenia symbolicznego, wspierania rozwoju mowy i komunikacji (tutaj przyda się na pewno „Rymuję i buduję – rymowanki i wiersze do darów” oraz „Od rozmowy do budowy – rymowane zabawy z darami” S. Kustosz, wyd. Froebel.pl), dostrzeganiu i rozwijaniu talentów matematycznych, konstrukcyjnych, twórczych, angażowania rodziców w życie grupy. 

Po drugie – ze względu na proponowaną organizację tzw. „zajęć dydaktycznych” jako spotkanie w porannym kole oraz pracę w grupach zabawowo-zadaniowych. Takie rozwiązanie to ewenement! Uczy dzieci współpracy, cierpliwości, planowania i podziału pracy, rozwija postawę badawczą, twórczą, uczy samodzielności i odpowiedzialności.

Po trzecie – ze względu na ogrom treści wykraczających poza podstawę programową, które zupełnie „mimochodem” zrealizujemy wykorzystując dary do codziennych zabaw, np. intuicje geometryczne, intuicje objętości, mnożenia, dzielenia, dostrzegania zjawiska symetrii, pojęcia brył (i innych skrupulatnie wskazanych w „Programie Wychowania Przedszkolnego Dar Zabawy” – B. Bilewicz – Kuźnia, S. Kustosz, K. Małek, wyd. Froebel.pl).

Po czwarte – stwarzając pole do organizowania niecodziennych zajęć dodatkowych związanych z programowaniem unplugged, planowaniem przestrzeni, projektowaniem wnętrz, architekturą (tak, tak – to wszystko można robić z darami!).

I tutaj mogłabym wymieniać jeszcze wiele, wiele więcej, ale żeby Was zainspirować i może trochę ułatwić przedstawię kilka pomysłów – tytułów i celów innowacji do realizowania z pedagogiką F. Froebla.

- Podróże z darami między zabytkami (rozwijanie wiedzy i zainteresowań otaczającym światem, wprowadzanie w świat kultury starożytnej, inspirowanie do porozumiewania się w języku np. angielskim itp.)

- Świat czuję, więc buduję (rozwijanie sprawności manualnych, rozwijanie zainteresowań architekturą, wdrażanie do planowania przestrzeni)

- Bezpośrednio, a nie zdalnie – programuję odpowiedzialnie (kształtowanie postawy odpowiedzialności i bezpieczeństwa wobec technologii, rozwijanie kompetencji informatycznych, wdrażanie do konstruowania gier logicznych).

- Puk, puk – kto to puka? Prawdziwa sztuka (stwarzanie okazji do aktywnego odbioru dzieł sztuki, rozwijanie kreatywności, poczucia estetyki, stymulowanie myślenia symbolicznego, abstrakcyjnego, wdrażanie do aktywnego korzystania z dóbr kultury).

- Mogę i chcę więcej – rozwijamy talenty dziecięce (rozwijanie preorientacji zawodowej, budowanie wiary we własne siły, rozwijanie zainteresowań).

Jeśli już zaczynają przychodzić Wam do głowy pomysły na innowacje w placówkach, to notujcie skrupulatnie, a gdy już wszystko się wyklaruje, w kilku prostych krokach wprowadź zmiany w życie.

Krok 1

Zgłoś dyrektorowi w formie pisemnej chęć wdrożenia innowacji. Zgłoszenie powinno zawierać: nazwę (tytuł) innowacji pedagogicznej, miejsce realizacji innowacji, rodzaj rozwiązań, jakich innowacja dotyczy (programowe, metodyczne, organizacyjne), termin realizacji innowacji pedagogicznej (data rozpoczęcia i termin zakończenia innowacji), oddział/oddziały lub grupę/grupy uczniów, które będą objęte działaniami innowacyjnymi, opis innowacji – schemat (nie ma obowiązującego wzoru) opisu poniżej:

1. Tytuł innowacji (kilka proponowałam wcześniej).

2. Rodzaj innowacji (np. programowa, metodyczna, organizacyjna, mieszana).

3. Autor/autorzy.

4. Termin realizacji innowacji (rok szkolny, cykl kształcenia).

5. Czas trwania – określenie daty rozpoczęcia i zakończenia.

6. Uczniowie objęci innowacją (oddział, oddziały, grupy uczniów).

7. Szczegółowe założenia innowacji (uzasadnienie potrzeby wprowadzenia zmian, określenie, co jest nowatorskim działaniem w opracowanej innowacji w odniesieniu do dotychczasowego procesu edukacyjnego, cele ogólne, cele szczegółowe, spodziewane efekty).

8. Zwięzły opis:

• treści edukacyjnych,

• organizacji przebiegu innowacji,

• metod.

9. Niezbędne warunki do osiągnięcia założonych celów innowacji (to, co wymaga jakiejś zmiany zanim rozpoczniemy innowację np. organizacja przestrzeni).

10. Sposoby ewaluacji (terminy, metody, narzędzia, sposób przedstawienia i wykorzystania wyników).

11. Załączniki:

• np. scenariusze spotkań, autorskie karty pracy, ankiety ewaluacyjne.

12. Bibliografia.

Krok 2

Jeśli, a na pewno tak będzie, innowacja spełnia warunki, jest zasadna, celowa, mówiąc wprost – trafiona, dyrektor zatwierdza ją do realizacji. Pamiętaj, że dyrektor może skonsultować pomysł innowacji z innym ekspertem, np. metodykiem. Możesz go uprzedzić dołączając do dokumentacji z kroku 1 np. opinię metodyka.

Krok 3

Pozostaje tylko przedstawić innowację na posiedzeniu rady pedagogicznej, by ta podjęła uchwałę o jej wprowadzeniu.

I do dzieła!

Czytaj dalej »

PODRÓŻ DO KRAINY LICZB, CZYLI #ZABAWYZMATEMATYKĄ -- CYFRA 8

Dziś zabieramy Was na spotkanie z sympatycznym Krasnalem Ósemką. To kolejna podróż po naszej Krainie Liczb. Dobrej zabawy! 

Więcej o Podróży po Krainie Liczb i #zabawachzmatematyką przeczytacie TUTAJ.

Co potrzebne:

• plansza do opowieści, Krasnal Ósemka;

• mapa do opowieści oraz do przyczepiania cyfr (jako dekoracja stała w sali - tablica korkowa lub drzwi);

• oznaczenia kącików;

• w kącikach:

o kącik gospodarczy: gotowe galaretki w kubeczkach, serek mascarpone, śmietana, cukier, kruszone herbatniki, winogrono, banany i mandarynki

o kącik badawczy: pojemnik z wodą i brokatem, 8 guzików, szczypce

o kącik twórczy: kartka A4, farby, plansza opowieści

o kącik darów: wybrane klocki do wybudowania domku

Przebieg:

1. Teatrzyk z wykorzystaniem drewnianych podkładów i darów.

Nauczyciel:

Zapraszam Was na kolejne spotkanie w Krainie Liczb. Popatrzcie na naszą mapę, która pomaga nam w podróży przez tajemnicze królestwa liczb (przypomnienie mapy). Przypominam Wam, że przez cały rok będziemy podróżować przez 10 krain. Każde odwiedzone przez nas królestwo oznaczymy na mapie. Przypomnijmy sobie jakie krainy już udało się nam odwiedzić [dzieci wymieniają]. Opodal stawu Żabki Siódemki jest ciemny, gęsty las, gdzie mieszka Krasnal Ósemka. Popatrzcie jak wygląda cyfra 8 [wodzenie palcem po wyklejonym śladzie]. Żeby nie było nam nudno podróżować powtórzymy znaną nam już rymowankę:

Świat liczb dzisiaj na nas czeka, (dzieci stoją w kole)

podaj rękę bo już czas. (podają sobie ręce)

Krok po kroku, na wesoło, (poruszają się po kole)

chodź do Trójki, z nami licz.(dzieci siadają w kole)

W krainie Krasnala Ósemki wszystko jest w liczbie 8. Krainę Krasnala Ósemki ogrzewa słoneczko z 8 promyczkami, a po niebie płynie 8 małych chmurek. W lesie gdzie mieszka Krasnal Ósemka rośnie 8 dębów, a obok każdego dębu rośnie biały zawilec. Trudna nazwa? Wyklaszczcie: za – wi - lec. [N. pokazuje realną ilustrację zawilca i omawia z dziećmi jego wygląd; mówi, że te kwiaty są chronione i nie wolno ich zrywać]. Czy chcielibyście, aby Krasnal Ósemka zabrał nas do swojej krainy? Tak? Zobaczę, więc czy jest gdzieś w pobliżu... 

[zza drzwi N wnosi Krasnala Ósemkę]. Przyjrzyjcie się dobrze, jak wygląda. W jakim jest kolorze? Czekajcie... Chyba chce nam coś powiedzieć... [N wchodząc w rolę Krasnala Ósemki]

Witajcie dzieci!

Bardzo się cieszę, że mogę Was gościć w mojej krainie, w której wszystko jest w liczbie 8. Pokażcie na palcach, ile to osiem... [dzieci pokazują, N podkreśla pokazując na palcach, że 5 i 3 lub 4 i 4 to też 8]. Super! Chciałabym zabrać Was w podróż po mojej ósemkowej krainie, do której już przyszła wiosna. Czy jesteście gotowi? Krasnal Ósemka rozdaje dzieciom bilety w kształcie cyfry 8 i zaprasza je do pociągu.

Przy piosence „My jesteśmy krasnoludki” dzieci „jadą” z Krasnalem Ósemką (robią pociąg), podróżując po jego krainie. Kiedy kończy się piosenka siadają w kole. Krasnal Ósemka mówi:

Witajcie w mojej krainie, pięknie tu prawda? Abyśmy się lepiej poznali mam dla Was kilka zadań, które mam nadzieję okażą się dla Was świetną zabawą.

Pierwsze zadanie to wybudowanie dla mnie domku, żebym miał gdzie mieszkać.

Badaczy proszę o odnalezienie moich 8 guzików… Kiedy rano myłem się w źródełku, wypadły mi z kieszeni nowe guziki od mojego kubraczka i wszystkie mi się zgubiły.

Artyści stworzą pejzaż mojej krainy.

Kucharze przygotują nam smaczną przekąskę.

Chodźcie, pokażę wam stanowiska pracy!

2. Podział dzieci na 4 zespoły (usadzamy dzieci przy 4 stolikach i ustawiamy oznaczenia kącików).

3. Praca w zespołach pod nadzorem nauczycieli:

a) kącik gospodarczy: wykonanie deseru z owocami i galaretką;

b) kącik twórczy: wykonanie pejzażu (kopia do planszy opowieści);

c) kącik badawczy: odnalezienie 8 guzików;

d) kącik darów: budowa domku.

4. Prezentacja i omówienie prac dzieci:

a) kącik twórczy – prezentacja krajobrazu; podkreślanie elementów w liczbie 8;

b) kącik badawczy – pokazanie odnalezionych guzików w liczbie 8;

c) kącik darów – prezentacja domku;

d) kącik gospodarczy – poczęstowanie dzieci przekąską, poproszenie, by przeliczyły czy składa się on z 8 składników.

5. Pokazanie na mapie, gdzie się znajdujemy, jak wygląda cyfra 8 oraz przyklejenie cyfry 8 na mapie nowej krainy.

Tutaj można pobrać scenariusz zajęć:

Czytaj dalej »

Rymowanka - naszych zajęć umilanka - #ZABAWY JĘZYKOWE Z ADĄ

Rymowanka to przyjemna dla ucha forma kształcenia i doskonalenia edukacji językowej naszych dzieci. Może być wykorzystywana również podczas zajęć plastycznych, przyrodniczych, społeczno-emocjonalnych, ruchowych, a nawet matematycznych. Po co? Odpowiedź jest prosta. Ten rytmiczny wierszyk przykuwa uwagę dzieci, a nawet dorosłych. Jest zabawny, melodyjny, a przez to łatwiejszy w zapamiętywaniu.

Rytm w  naszym życiu odgrywa bardzo ważną rolę. Towarzyszy nam od samego początku. Już będąc w brzuchu mamy możemy wsłuchiwać się  w rytmiczne bicie jej serca.  Rytm i  rytmiczna organizacja otaczającego nas świata – są stale obecne w naszym życiu. Możemy zauważyć je obserwując codzienne czynności, naprzemienność dnia i nocy, powtarzalność  pór roku, dni tygodnia, miesięcy. Skrywają się w codziennych czynnościach, w naszych drobnych  rytuałach. Rytmiczna organizacja świata jest formą uporządkowania całości. Występuje ona również w przypadku naszych rymowanek.

Rymowanki mają szereg zalet, które sprzyjają rozwojowi naszych dzieci, między innymi:

·         rozwijają aktywność językową,

·         wzbogacają słownictwo,

·         wywołują pozytywne emocje,

·         ćwiczą i usprawniają pamięć,

·         poszerzają wiedzę i doświadczenie dziecka,

·         doskonalą poczucie rytmu,

·         stymulują do czynnego udziału w zajęciach,

·         rozwijają umiejętność zapamiętywania,

·         rozwijają inteligencję językową,

·         wpływają na pozytywną atmosferę w grupie.

 

Rymowanka jest tak skonstruowana, aby zachęcić do jej aktywnego odbioru. W naturalny sposób prowokuje i aktywizuje jej słuchaczy. Powoduje, że rodzi się w nas ochota do przewidywania, co zaraz nastąpi, jaki będzie kolejny rytm i prowokuje nas do prób jej dokończenia.

Zabawom z dziećmi powinny towarzyszyć rytmiczne teksy. Ich łatwo przyswajalna forma w znacznym stopniu ułatwia maluchom zapamiętywanie nawet bardzo trudnych i złożonych treści edukacyjnych. Pozytywna atmosfera, jaka wówczas panuje dodatkowo stymuluje ich  rozwój.

 

Poniżej znajdziecie kilka moich propozycji z różnorodnych obszarów edukacyjnych:

 

„Pory Roku” Wiosna, lato, jesień, zima Rytmu tego nie zatrzymasz. Więc się naucz mój kolego, Nie jest to nic trudnego.	„Hejże Hej” Hej, że hej, Hej, że ha! Podróżuje piłka ta. Kiedy piłkę zatrzymamy, Dwa przysiady wykonamy.
„Fioletowa piłeczka” Fioletowa piłeczka wyskoczyła z pudełeczka. Przywitać się z dziećmi chciała I buziaka im przesłała. Jeszcze do nich pomachała I dzień dobry powiedziała.	„Krążąca piłeczka” Krąży czerwona piłeczka dookoła, Grzeczne dzieci do zabawy woła. W których rączkach, nagle stanie Ten przedszkolak w środku koła Wykona zadanie.
„Jeden, dwa, trzy” Jeden, dwa, trzy liczę Ja, liczysz Ty. Cztery, pięć głośno licz ze mną, Jeśli masz chęć. Sześć, siedem wymieniamy I szeroko się uśmiechamy. Osiem, dziewięć, dziesięć mówimy I od początku liczymy.	„Czerwona Piłeczka” Czerwona piłeczka w stonogę się zmieniła I wszystkie dzieci do zabawy zaprosiła. Chciała zobaczyć, bo była ciekawa, Czy uda im się wspólna zabawa. Ustawić się w rzędzie poleciła, Sama się w głowę robaczka zmieniła. I polecenia wydawała: Do przodu dwa kroki, Złap się pod boki, Podskocz do góry, Złap ręką chmury. Teraz do tyłu wszyscy idziemy, Nikogo mocno za plecy nie ciągniemy. Szeroko się teraz uśmiechamy.
„Uśmiech” Pięknie w kole stoją dzieci, Do nich właśnie piłka leci. Z rąk do rąk ją podajemy, Uśmiech tym wyczarujemy.	„Raz, dwa” Raz, dwa, lewa, prawa, To dopiero jest zabawa. Piłka z nami maszeruje, Jak usłyszy STOP, Zadanie wykonuje.

 

 Miłej zabawy! 

 

.

 

 

 

Czytaj dalej »